Φροντίζοντας τον εαυτό…

Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια δεν έχετε ακούσει ή διαβάσει για την απαραίτητη φροντίδα του εαυτού; Και καθώς το γράφω αυτό , σκέφτομαι πολλές εκφράσεις που χρησιμοποιούμε όλοι για να στηρίξουμε τους άλλους στην καθημερινή μας ζωή ή για να στηρίξουμε καθημερινές αποφάσεις μας: “αν δεν φροντίσεις εσύ τον εαυτό σου, δεν θα σε φροντίσουν οι άλλοι” “πρέπει πρώτα να φροντίσεις και να αγαπήσεις τον εαυτό σου, για να μπορέσεις να αγαπήσεις τους άλλους” και άλλες παρόμοιες εκφράσεις που ηχούν σαν κάτι αυτονόητο και δεδομένο. Η “αυτοφροντίδα” λοιπόν, αποτελεί έναν από τους στόχους του σύγχρονου ανθρώπου και πολλές φορές αναρωτιέμαι τι μπορεί να περιλαμβάνει για τον καθένα μας. Αυτοφροντίδα είναι η φροντίδα του σώματος και της εμφάνισής μας, η καθαριότητα, η περιποίηση, η ξεκούραση, η διατροφή, η άσκηση, ο καλλωπισμός του έξω μας. Συνήθως αυτά είναι και τα πιο εμφανή κομμάτια της αυτοφροντίδας. Υπάρχει ωστόσο, και η αυτόφροντίδα του μέσα μας: τι “μπαίνει” μέσα μας, τι επιτρέπουμε να έχει πρόσβαση στις σκέψεις μας και τα συναισθήματα μας, η ποιότητα των σχέσεών μας με τους άλλους, ο χρόνος που παίρνουμε και δίνουμε στις σημαντικές μας σχέσεις, τα όχι και ναι που επιλέγουμε να πούμε, η φροντίδα και το αγκάλιασμα των ονείρων μας και η προσπάθεια να φράσουμε σε αυτά παρά τις δυσκολίες, ο χρόνος που δίνουμε στον εαυτό μας να επεξεργαστεί τις καταστάσεις χωρίς να τον βιάζουμε για δράση…Γράφοντας συνειδητοποιώ ότι είναι άπειροι οι τρόποι αυτοφροντίδας και ίσως για τον καθένα μας να έχει διαφορετική αξία κάτι από όλα αυτά. Αυτοφροντίδα ίσως είναι αυτός ο ενεργητικός διάλογος με όλες τις πλευρές του εαυτού, τους ρόλους που καλούμαι να “παίξω” στη ζωή μου. Ένας διάλογος για το “τι έχω ανάγκη στο εδώ και τώρα” ως μητέρα, εργαζόμενη, σύντροφος, γυναίκα, κόρη, πολίτης. Αυτή η ερώτηση θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό για ένα project αυτοφροντίδας, χωρίς εσωτερικές ή εξωτερικές επικριτικές φωνές να μπλοκάρουν μια αληθινή αναγνώριση αυτού του οποίου έχω ανάγκη. Και μια αυτοφροντίδα που θα μπορεί να συμπεριλαμβάνει τους άλλους και όχι μόνο να τους απομακρύνει ή να τους οριοθετεί. Στο project αυτό ίσως μπορούμε να ζητήσουμε και την συνεργασία των σημαντικών μας ανθρώπων, κάτι που ίσως μας φέρει πιο κοντά τους σε μια πιο αληθινή εμπειρία του μαζί. Και το μαζί ίσως να αποτελεί μια σημαντική παράμετρο της αυτοφροντίδας για πολλούς από εμάς. Ένα μαζί που με συμπεριλαμβάνει και δεν με συγχωνεύει ή εξαφανίζει…